Uzm. Psk. Aile Danışmanı Öykü Algül: “Anne ve babalar olarak çocuğumuzun yaşamı için birincil ihtiyaçları da dahil olmak üzere her daim en iyisini istiyoruz. En iyisini istemek ve temenni etmek ebeveynlerin sağlıklı olduğunun göstergesi diyebiliriz. Fakat durum biraz daha farklı gelişiyor ve daha da ileriye gidiyorsa ortaya ne gibi durumlar çıkar kısaca bunlara değinmek istiyorum.”
Çeşitli Gelişim Dönemleri Var
Konuşmaya başlamasını beklediğimiz yaştan itibaren bazı çocukların konuşmasının geciktiğini görebiliyoruz veya yaşının kazanımı olarak kendi başına yemek yemesi gereken, kendi kıyafetlerini çıkarıp giymesi veyahut ayakkabılarını giyip çıkartması gereken dönemlerde bunları yapmayan-yapamayan çocuklar olabiliyor. Çocukların belli konularda çeşitli gelişim dönemleri vardır, biz uzmanlar bu gelişim dönemlerinde çocuklardan o dönemin çeşitli kazanımlarını gerçekleştirebiliyor olmalarını bekleriz. Hatta kullanmış olduğumuz gelişim testlerinin asıl alt yapısı dönemlerin kazanımlarına bağlıdır. Alt yaş kazanımlarından üst yaş kazanımlarına doğru gider ve çocuğun alt alanlara göre becerisi arttıkça kullanmış olduğumuz testlerde de yaş skalası ileriye doğru gitmektedir.
Bazı durumlarda ne oluyor da çocuklar yaşının gerektirdiği kazanımları yapamıyor?
Bu konuyla ilgili sebeplerden en önemlisi; bazı ebeveynlerin istemsizce çocuğunun gelişim döneminin kazanımlarına ket vuruyor olmasıdır. Aslında amaçları tabi ki de ket vurmak (engellemek) değildir. Hiçbir anne baba çocuğunun gelişimini engellemek istemez. Fakat yardım ettiğimizi sandığımız çocuklarımızın; yemeğini yediriyor olmak, aman acele edelim geç kalmayalım ya da aman o kendisi zaten bunu yapamaz diye düşünüyor olmak, etraf dağılacak, insanlar bizim için ne düşünecek demek gibi düşünceler aslında çocuğunuza oldukça fazla zarar veriyor.
Verdiği zarar da apaçık ortada. Gelişim dönemine uygun davranışları karşılamayan bir birey haline dönüşmesi, sorumluluk bilincinden uzak birisi olması, hayatı boyunca hep birilerine bağımlı hale dönüşmesi, kendi başına birşeyi başaramayacak olması gibi birçok olumsuz özellik kişilik gelişimi hanesine en yakınları tarafından ekleniyor.
Lütfen çocuklarınız biraz yorulsun!
Sevgili anne babalar; okul çağına gelmiş bir çocuğun kendi ödevini kendisi yapamıyor ve ebeveynleri tarafından yapılıyor olması ne kadar olumsuzsa (sorumluluk bilincinin gelişimi) 4 yaşında bir çocuğun kendi ayakkabısının hala ebeveynleri tarafından giydiriliyor olması da aynı olumsuzluktadır.
Lütfen çocuklarınız biraz yorulsun! Çocuklarınız biraz yaşama mücadelesinde bulunsun. Kendi kendine üretebilmesi öğrensin. Kendisi başarmanın hazzını tatsın. Bir birey olarak toplumda varolmanın keyfini yaşasın. Bırakın biraz etraf dağılsın, bırakın biraz düşsün kalksın, bırakın biraz zayıf notlar alsın yorulsun çalışsın kendisi yüksek not alsın.
Sevgili anne babalar, çocuklarınız için maalesef ki hayatının çocukluk çağından sonrasında hayatta onlar için daha çetin sınavlar olacak. Ergenlik gibi fırtınalı bir denize girecek, çıkacak daha zorlu bir mesleki eğitimi, iş hayatı ve belki de evlilik hayatı olacak ve üzgünüm hiç kimse sizin gibi ona ‘Aman yorulma evladım’ demeyecek.
Yorulsun, yorulsun ki mücadelenin sonunda gelen zafer duygusuyla yetişen ruhsal açıdan sağlıklı bir birey olsun.
